Âşık Osman Feymani Kimdir? Şiirlerinden Örnekler
Âşık Osman Feymani kimdir? Şiirlerinden örnekler... Halk edebiyatının son temsilcileri... Halk şiiri... Aşık şiiri... Detaylar Butik Kitap'ta...
Âşık Osman Feymani kimdir?
2 Mayıs 1942 tarihinde Osmaniye ilinin Kadirli ilçesinin Afşarlar (Azaplı) köyünde doğmuştur. İlk şiirlerinde “Çoban Osman” mahlasını kullanmıştır. Mahlasını, 1964 yılında rüyasında iri yarı, koyu yeşil elbise giymiş bir zatın Feymânî diye seslenmesi ve bembeyaz akan sudan bir bardak içirmesiyle almıştır. Feymani pirin verdiği mahlası unutmuşken bir yaz günü söğüt gölgesinde yattığı sırada rüyasına aynı yaşlı zat girmiş ve üç defa mahlasının “Feymânî” olduğunu bildirmiştir.
Usta-çırak ilişkisiyle yetişmemiştir. Âşıklığa başlamasında Âşık Deli Hazım (Hazım Demirci), Âşık Hüdaî ve Âşık Kul Mustafa’nın etkileri görülmektedir. Manevi ustası Karacaoğlan’dır.
- Yazdığı ilk şiirlerini Kadirli’den Âşık Mehmet Cihangiroğlu’na göstermiş, Cihangiroğlu da ona eksiklerini öğretmiştir.
- O da Âşık Eyyubî, Âşık Hakkı Tanrıkulu, Âşık Abdullah Gizlice, Âşık İmamî ve Âşık Vuslatî gibi şairleri yetişmiştir.
- Güzelleme, koçaklama, taşlama, nasihat, mektup, destan ve devriye tarzında şiirler söylemiştir.
- Tabiat ve orman temalarını işlemiştir.
- Ferrahî ile birlikte “nisbet î”sini mahlasında o kullanmıştır.
- Sağlığında adına âşık şenlikleri düzenlenen ilk kişidir. 1997 yılından bu yana Osmaniye Belediyesi ve Osmaniye Folklor Araştırma Derneği, Âşık Feymânî şenlikleri tertip etmektedir.
Şiirlerinden örnekler
Yurtta Sulh Cihanda Sulh
Atam böyle söylemiş,
Yurtta sulh, cihanda sulh.
Hem nasihat eylemiş,
Yurtta sulh, cihanda sulh.
Cahil sözü eğridir,
Neye değse ağrıdır,
Kardeşliğe çağrıdır,
Yurtta sulh, cihanda sulh.
Hak kudreti mucize,
Bir himmettir acize,
Bu ne güzel vecize,
Yurtta sulh, cihanda sulh.
Feymânî,seyret arşı,
Çıkma ilime karşı,
Fezanın fetih marşı,
Yurtta sulh, cihanda sulh.
Ben Bende Değilem Bugün
Gel halimi sorma bana,
Ben bende değilim bugün.
Bedenim yük oldu cana,
Ben bende değilim bugün.
Gurbet gezdim adım,adım,
Gözümde kaldı muradım,
Köşelerde çok ağladım,
Ben bende değilim bugün.
Dokunmayın çok fenayım,
Baykuş tünemiş binayım,
Bacası tütmez haneyim,
Ben bende değilim bugün.
Bu alemde bir noktayım,
Yıldızlardan uzaktayım,
Bir bilinmez duraktayım,
Ben bende değilim bugün.
Ben bu hale nasıl geldim?
Tırnağımla dağlar deldim,
Sevda sahrasında öldüm,
Ben bende değilim bugün.
Feymânî’yem demen noldu,
Ümit çiçeklerim soldu,
Sevdiğim ellerin oldu,
Ben bende değilim bugün.
Ahu Gözlüm
Ayrıldım, gidiyom bir uzak yere,
Elveda, elveda kal ahu gözlüm.
Bir ulu kervanla çıktım sefere,
Başına bir çare bul ahu gözlüm.
Umut yollarıma kazık çakıldı,
Adı-sanım,varlığımdan bıkıldı,
Düneğim dağıldı, evim yıkıldı,
Başka bir kapıyı çal ahu gözlüm.
Ümitlenip gözetleme yolları,
İster geyin,ister çıkar alları,
Hatırlayıp muhabbetli yılları,
Acı bir hayale dal ahu gözlüm.
Dayanmazsan bu feleğin kahrına,
Postala gönlünü sitem şehrine,
Arzu gemisini kader bahrine,
Çile rüzgârıyla sal ahu gözlüm,
Harap ettin hatıralar yok oldu,
Namert sözü, Feymânî’ye ok oldu.
Acı-tatlı günlerimiz çok oldu,
Hepsi senin olsun al ahu gözlüm.
