Ahmet Kutsi Tecer Kimdir? Şiirlerinden Örnekler
Ahmet Kutsi Tecer kimdir? Şiirlerinden örnekler... Cumhuriyet dönemi Türk şiiri... Saf şiir... Detaylar Butik Kitap'ta...
Ahmet Kutsi Tecer kimdir?
Ahmet Kutsi Tecer, 1901 senesinde Kudüs’te dünyaya gelmiştir. Şair ve oyun yazarıdır. İlk eserlerini Dergah dergisinde yayınlamıştır. İlk şiirlerinde "ölüm, yalnızlık, hüzün vb." izleklerini işlemiştir, ardından devrin anlayışına dayalı olarak halk kültürünü şiirine dahil etmiştir. Bilhassa Ülkü dergisinde yaptığı etkinlikler ile kendisinden çok fazla söz ettirmiş, Aşık Veysel’i bu vesile ile yazın dünyasına tanıtmıştır. Ayrıca farklı devirlerde farklı kentlerden milletvekili olarak TBMM’ye girmiştir. Halk kültürü ile alakalı çalışmaları ile tanınan şair, çalışmaları ile Karacaoğlan ile Yunus Emre’nin yaşamına ışık tutmuştur. Halk edebiyatı geleneğine bağlıdır.
Eserleri:
- Şiir: Şiirler
- Tiyatro: Koçyiğit Köroğlu, Köşebaşı.
Şiirlerinden örnekler...
Nerdesin
Geceleyin bir ses böler uykumu,
İçim ürpermeyle dolar: - Nerdesin?
Arıyorum yıllar var ki, ben onu,
Aşıkıyım beni çağıran bu sesin.
Gün olur sürüyüp beni derbeder,
Bu ses rüzgarlara karışır gider.
Gün olur peşimden yürür beraber,
Ansızın haykırır bana: -Nerdesin?
Bütün sevgileri atıp içimden,
Varlığımı yalnız ona verdim ben.
Elverir ki bir gün bana derinden,
Ta derinden bir gün bana ''Gel'' desin
Orda Bir Köy Var Uzakta
Orda bir köy var, uzakta
O köy bizim köyümüzdür.
Gezmesek de, tozmasak da
O köy bizim köyümüzdür.
Orda bir ev var, uzakta
O ev bizim evimizdir.
Yatmasak da, kalkmasak da
O ev bizim evimizdir.
Orda bir ses var, uzakta
O ses bizim sesimizdir.
Duymasak da, tınmasak da
O ses bizim sesimizdir.
Orda bir dağ var, uzakta
O dağ bizim dağımızdır.
İnmesek de, çıkmasak da
O dağ bizim dağımızdır.
Orda bir yol var, uzakta
O yol bizim yolumuzdur.
Dönmesek de, varmasak da
O yol bizim yolumuzdur.
Eğer Bir Gün Ölürsem
Eğer bir gün ölürsem gençliğime doymadan
Kumral başımı senin dizlerine koymadan
Eğer bir gün sönerse gözlerimin ateşi
Parlamazsa başımın üstünde aşk güneşi
Ölürsem bir gün eğer,
Kalbimi kemirip de yiyinceye kadar yer
Aşkımın başı için silme beni yadından
An beni seherlerde bir kuşun feryadından!
An ki, ben ilk aşkımın demlerini yaşadım,
Ölürsem bu son aşkım olacak diye şadım.
Bir gün gelir yolunun üstündeki serviler,
Sana, bu ilk aşkımın mısralarını söyler.
Dudaklarım toprağın altında çürüse de,
Ruhum sarhoş gibidir ezeli bir busede.
Görünmez ellerimden ürpersin diye tenin,
Bırak mehtabı olsun omzunda bir tül senin.
Aç pencereni ılık bahar akşamlarında,
Benim öksüz ruhumdur çırpınan camlarında!
Beni an, senden başka yok beni anacak,
Yanmazsan sen de eğer, gençliğim hep yanacak.
İnan senden başka yok gönlümde kimseye yer,
Fakat, sen de anlamazsan beni, ölürsem eğer...
Anlamazsan, ölürüm de gençliğime doymadan,
Kumral başımı senin dizlerine koymadan,
Dağılırsam bir avuç toprak gibi sellerle,
Gönlünde en samimi en coşkun emellerle
Kuracağım türbeyi günahın günahın devirmesin.
Bana vereceğini Allah sana vermesin.
Fakat düşün ki, sen de kalbimde gömülüsün,
Ben ölürsem demek ki sen de artık ölüsün,
Kim senin gözlerini mehtapta yad edecek?
Kim sana bu feryadım gibi feryad edecek?
Kim senin saçlarını övecek uzun uzun?
Korkum budur ki bir gün sen de unutulursun!
Eğer bir gün ölürsem gençliğime doymadan
Kumral başımı senin dizlerine koymadan
Eğer bir gün sönerse gözlerimin ateşi
Parlamazsa başımın üstünde aşk güneşi
Ölürsem bir gün eğer,
Kalbimi kemirip de yiyinceye kadar yer
Aşkımın başı için silme beni yadından
An beni seherlerde bir kuşun feryadından!
